موارد مصرف وانکومایسین

 

وانکومایسین در موارد محدودی از جمله در پیشگیری و درمان آندوکاردیت و سایر عفونت های جدی ناشی از کوکسی های گرم مثبت ( مانند استافیلوکوک مقاوم به پنی سیلین ها ) مصرف می شود. وانکومایسین از راه خوراکی در درمان عفونت های سیستمیک موثر نیست، اما به طور خوراکی در درمان کولیت پسودوممبران ناشی از آنتی بیوتیک ها مصرف می شود .
مکانیسم اثر وانکومایسین
مهار بیوسنتز دیواره سلولی؛ از طریق اتصال محکم به بخش D-alanyl-D-alanine دیواره سلولی موجب مهار پلیمریزاسیون گلیکوپپتید می گردد.
فارماکوکینتیک وانکومایسین
وانکوماسین پس از انفوزین به طور گسترده در بافتها و مایعات بدن منتشر می شود. از آنجا که اثر دارو نسبتاً طولانی مدت است، می توان آن را هر 12 ساعت مصرف نمود. نیمه عمر دارو در بزرگسالان 11-4 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است به 10-6 روز برسد. دفع این دارو عمدتاً کلیوی است.
منع مصرف وانکومایسین
در صورت وجود سابقه اختلالات شنوایی از مصرف این دارو باید خودداری کرد .
عوارض جانبی وانکومایسین
مسمومیت کلیوی شامل نارسایی کلیه و نفریت بین سلولی، مسمومیت گوشی، اختلال های خونی شامل کاهش نوتروفیل های خون وبه ندرت آگرانولوسیتوز، کاهش پلاکت های خونی، تهوع،لرز، تب، ائوزینوفیلی، آنافیلاکسی، بثورات جلدی، التهاب ورید، افت شدید فشار خون، خس خس کردن، اختلال در تنفس، کهیر، خارش، برافروختگی بالاتنه، درد و اسپاسم عضلات پشت وسینه با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخلات دارویی وانکومایسین
مصرف همزمان وانکومایسین با آمینوگلیکوزیدها یا کاپرئومایسین احتمال بروز مسمویت گوشی وکلیوی را افزایش می دهد.همچنین احتمال بروز مسمومیت گوشی در صورت مصرف همزمان وانکومایسین با داروهای مدرگروه لوپ افزایش می یابد.
هشدار ها وانکومایسین
1-انفوزیون سریع این دارو با خطر واکنش های آنافیلاکتیک همراه است و باید از آن اجتناب کرد.
2-محل تزریق دارو در هر بار انفوزیون باید تغییر داده شود.
3-مصرف این دارو در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه و در سالخوردگان باید با احتیاط فراوان صورت گیرد .
4-آزمون های شمارش سلول های خون%، آنالیز ادرار و سنجش کار کلیه در طول درمان با این دارو ضروری است. آزمون سنجش شنوایی در طول مصرف این دارو در بیماران سالخورده یا مبتلا به عیب کار کلیه باید انجام شود.