موارد مصرف کلوفازیمین
کلوفازیمین در درمان جذام مصرف می شود.
مکانیسم اثر کلوفازیمین
به نظر می رسد این دارو اثر باکتری کش خود را بر روی مایکوباکتریوم به آهستگی و از طریق مهار رشد باکتری و اتصال به DNA اعمال می نماید .
فارماکوکینتیک کلوفازیمین
جذب این دارو پس از مصرف خوراکی متغیر است و با مصرف غذا افزایش می یابد . پس از جذب در بافت های چربی، لنف، صفرا و سایر بافت ها منتشر می شود. نیمه عمر این دارو در بافت ها پس از مصرف یک مقدار واحد حدود 10 روز و با مصرف طولانی مدت با مقادیر زیاد حدود 3 -2 ماه می باشد. اوج غلظت سرمی دارو پس از 6-1 ساعت (در مصرف طولانی مدت ) به دست می آید . دفع این دارو از طریق کلیه و تا 50 در صد به صورت تغییر نیافته از طریق مدفوع دفع می گردد.
عوارض جانبی کلوفازیمین
کلوفازیمین ممکن است سبب بروز خونریزی گوارشی، مسمومیت معدی، روده ای ، هپاتیت یا یرقان، تغییر رنگ پوست وافسردگی شود.
هشدار ها کلوفازیمین
1- در صورت وجود عیب کار کبد یا کلیه وجود سابقه ناراحتی های معدی – روده ای ، با احتیاط فراوان مصرف می شود.
2- بروز درد مداوم شکم یا اسهال، مصرف این دارو باید قطع شود.
3- کلوفازیمین ممکن است سبب تغییر پوست، ملتحمه، خلط، عرق، ادرار، مدفوع و نیز لنزهای تماسی نرم شود.
توصیه های دارویی کلوفازیمین
1- دوره درمان با این دارو که ممکن است چند سال طول بکشد، باید کامل شود.
2- دارو را باید هر روز در وقت معین مصرف نمود و حتی الامکان از فراموش کردن نوبت های مصرف دارو خوداری کرد.
3- احتمال حساس شدن پوست بیمار به نور وجود دارد . از این رو باید از قرار گرفتن در معرض تابش مستقیم نور خورشید خوداری کرد.
4- کلوفازیمین را باید با غذا یا شیر مصرف نمود