موارد مصرف پریمتامین

این دارو همراه با سولفادوکسین و کینین در درمان مالاریای مقاوم به کلروکین مصرف می شود. این دارو همراه با سولفونامیدها در درمان توکسوپلاسموز نیز مصرف می شود.
مکانیسم اثر پریمتامین
پیریمتامین آنزیم دی هیدروفولات ردوکتاز پلاسمودیوم را مهار می کند.
فارماکوکینتیک پریمتامین
این دارو از راه خوراکی به خوبی جذب می شود و به طور گسترده در بدن انتشار می یابد. غلظت سرمی پیریمتامین 6-2 ساعت است بعد از مصرف به اوج خود می رسد. نیمه عمر دارو 120 -80 ساعت است عمدتاً کلیوی و آهسته است و ممکن است 30 روز یا بیشتر طول بکشد.
منع مصرف پریمتامین
این دارو در کم خونی مگالوپلاستیک یا سایر موارد کمبود فولات نباید مصرف شود.
عوارض جانبی پریمتامین
تضعیف روند خون سازی در صورت مصرف مقادیر زیاد دارو، عوارض گوارشی ، بثورات جلدی و بی خوابی با مصرف این دارو گزارش شده است.
تداخلات دارویی پریمتامین
در صورت مصرف همزمان پیریمتامین با کوتریموکسازول، تری متوپریم، فنی توئین یا متوترکسات، اثر آنتی فولات این دارو تشدید می شود. مصرف همزمان این دارو با داروهای مضعف مغز استخوان، ممکن است سبب افزایش اثرات کاهنده گلبول های سفید و پلاکت ها شود.
هشدار ها پریمتامین
1- مصرف پیریمتامین در صورت وجود عیب کار کلیه یا کبد، ضعف مغز استخوان، کم خونی و سابقه اختلالات صرعی باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
2- انجام آزمون شمارش تام خون در طول درمان دراز مدت با این دارو توصیه می شود.
توصیه های دارویی پریمتامین
1- برای کاهش تحریک گوارشی، دارو را می توان با غذا مصرف کرد.
2- مصرف همزمان اسید فولیک در طول درمان با این دارو ممکن است ضروری باشد.
3- در درمان توکسوپلاسموز، به ویژه با مقادیر زیاد ، مراجعه منظم به پزشک به منظور انجام آزمون شمارش تام خون ضروری است.
4- دوره درمان با دارو باید کامل شود.