موارد مصرف پنسیلامین

پنی سیلامین در درمان بیماران دارای نشانه های ویلسون وپیشگیری از ایجاد آسیب بافتی مصرف می شود . این دارو همچنین در درمان بیماران مبتلا به آتریت روماتوئید شدید و فعال که به سایر درمانها پاسخ نداده اند، بیمارانی که مبتلا به تشکیل سنگهای فلزات سنگین (به ویژه مس وسرب )هستند ،استفاده می گردد.
مکانیسم اثر پنسیلامین
این دارو با جیوه، سرب، مس، آهن و احتمالا سایر فلزات سنگین کمپلکس محلول در آب ایجاد می کند . به عنوان ضد روماتیسم به نظر می رسد فاکتور های روماتوئید و کمپلکس های ایمنی را کاهش دهد.
فارماکوکینتیک پنسیلامین
این دارو در کبد متابولیزه می شود. زمان لازم برای شروع اثر در بیماری ویلسون 1-3ماه و در بیماری اتریت روماتوئید 2-3 ماه می باشد. این دارو از راه کلیه ها و مدفوع دفع می شود .
عوارض جانبی پنسیلامین

اسهال، سر گیجه، تهوع یا استفراغ، درد خفیف معده، کاهش یا از بین رفتن حس چشایی، تب، درد مفاصل، بثورات پوستی، کهیر،خارش و تورم غدد لنفاوی از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخلات دارویی پنسیلامین
مصرف همزمان ابن دارو با کاهنده های فعالیت مغز استخوان، تر کیبات طلا و داروهای کاهنده سیستم ایمنی بدن (به عیر از گلوکوکورتیکوئید ها )ممکن است بروز عوارض جانبی شدید خونی و کلیوی ان را افزایش دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو های مکمل اهن ممکن است باعث کاهش اثر پنی سیلامین گردد.
هشدار ها پنسیلامین
1- در افراد با سابقه ابتلا به اگرانولوسیتوز یا کم خونی اپلاستیک با احتیاط مصرف شود.
2- مصرف طولانی مدت ان باعث کاهش گویچه های سفید خون شده و احتمال بروز عفونت در اندامهای مختلف از جمله لثه و دهان وجود دارد.لذا در اوایل و در طول درمان شمارش سلولهای خون باید انجام پذیرد.
3- احتمال بروز مسمومیت خونی در بیماران با سن 65 سال یا بیشتر وجود دارد.
4- چنانچه متعاقب یک سال مصرف دارو بهبودی حاصل نگردید، مصرف دارو باید قطع گردد.
توصیه های دارویی پنسیلامین

1- قطع ناگهانی دارو ممکن است باعث بروز عوارض حساسیتی گردد.
2- برای بیمارانی که مبتلا به زیادی سیستئین ادراری هستند‘ مصرف مقادیر زیاد مایعات (بخصوص در شب)اهمیت دارد .
3- دارو با معده خالی مصرف گردد.
4- از مصرف همزمان این داروبا فراورده های آهن دار خوداری شود.
5- نباید انتظار بهبودی را حداقل طی 6-12هفته اول درمان داشت.