موارد مصرف نالوکسان

نالوكسان براي برطرف كردن تضعيف تنفسي ناشي از داروهاي شبه ترياك جهت درمان مسموميت با تركيبات اوپيوئيد و همچنين به عنوان داروي كمكي در درمان شوك سپتيك مي‌شود.
مکانیسم اثر نالوکسان
اين دارو مسدد گيرنده ميكرواپيوئيدي مي‌باشد. و از اين طريق ، مانع اثراتي از داروهاي شبه ترياك كه از طريق تحريك اين گيرنده اعمال مي‌شود. (ازجمله تضعيف مركز تنفس در سيستم اعصاب مركزي) مي‌شود.
فارماکوکینتیک نالوکسان
زمان شروع اثر دارو از تزريق عضلاني 5-2 دقيقه و پس از تزريق وريدي 2-1 دقيقه است . طول مدت اثر اين دارو بعد از تزريق 2-1 ساعت مي‌باشد. در كبد متابوليزه و متابوليت‌هاي آن از ادرار دفع مي‌شوند. نيمه عمر دارو 64 دقيقه مي‌باشد.
عوارض جانبی نالوکسان
تهوع و استفراغ، افزايش ضربان قلب و فيبريلاسيون از عوارض جانبي اين دارو مي‌باشند.
تداخلات دارویی نالوکسان
داروهای کاردیوتوکسیک: عوارض قلبی-عروقی شدید.
-متوهگزیتال: به نظر می رسد متوهگزیتال موجب مهار علائم سندرم قطع القا شده با نالوکسان در معتادان به مواد مخدر می گردد.
هشدار ها نالوکسان
1. اين دارو در افراد مبتلا به بيمار‌ي‌هاي قلبي-عروقي يا مصرف داروهاي سمي براي قلب و يا افراد داراي وابستگي‌ها فيزيكي به داروهاي شبه ترياك بايد با احتياط فراوان مصرف شود.
2. تجويز اين دارو در بيماران وابسته به داروهاي شبه ترياك موجب بروز علايم قطع مصرف مي‌گردد.
3. از آنجايي كه اين دارو داراي طول اثر كوتاهي مي‌باشد. در موقع تجويز بعد از جراحي ، مقدار دارو در هر بيمار بايد به طور جداگانه تنظيم شود تا ضمن حفظ اثر ضد دردي كافي داروي شبه ترياك ، ضعف تنفسي نيز برطرف شود.
توصیه های دارویی نالوکسان
-معمولا برای بیماران سالخورده مقادیر کمتری مصرف می گردد.
-بروز علائم قطع مصرف در بیماران وابسته به داروهای شبه تریاک طبیعی می باشد.
-بیمار باید تا رفع علائم اپیوئیدی مونیتور گردد.