موارد مصرف لوودوپا سی

اين دارو در كنترل بيماري‌ پاركينسون ايديوپاتيك و postencephalitic يا پاركينسون علامتي مصرف مي‌شود.
مکانیسم اثر لوودوپا سی
لوودوپا پيش‌ساز دوپامين است و عمدتاً با تامين دوپامين كاهش يافته استرياتوم عمل مي‌كند. كاربي دوپا مهار كننده خارج مغزي دوپادكربوكسیلاز بوده و تبديل محيطي لوودوپا به دوپامين را مهار مي‌كند. اما بر خلاف لوودوپا از سد خوني- مغزي عبور نمي‌كند . بنابراين در صورتي كه همراه با لوودوپا تجويز شود، غلظت مغزي مناسبي از دوپامين فراهم مي‌گردد و در عين حال بدليل كاهش تشكيل دوپامين در محيط ، عوارض جانبي محيطي مثل تهوع ، استفراغ و اثرات قلبي –عروقي آن كاهش مي‌يابد.
فارماکوکینتیک لوودوپا سی
لوودوپا از روده كوچك سريعاً جذب مي‌شود، اما جذب آن به سرعت تخليه معده و phمحتويات آن بستگي دارد . غلظت پلاسمايي لوودوپا در حضور كاربي دوپا ، 7/0-5/0 ساعت پس از مصرف از راه خوراكي به حداكثر خود مي‌رسد. كاربي‌دوپا از راه خوراكي جذب ضعيفي دارد. نيمه عمر لوودوپا 5/1-75/0 ساعت است كه در حضور كاربي‌دوپا تا حدود 5/1 ساعت افزايش مي‌يابد. 95% لوودوپا از راه خوراكي در معده و كبد متابوليزه مي‌شود. نيمه عمر كاربي‌دوپا 2-1 ساعت مي‌باشد. اين تركيب از راه ادرار دفع مي‌شود.
عوارض جانبی لوودوپا سی
بي‌اشتهايي، تهوع استفراغ، بي خوابي، سراسيمگي، كاهش فشارخون وضعيتي، گيجي، تپش قلب، آريتمي، قرمز رنگ شدن ادرار و ساير ميعات بدن، حركات غير ارادي و غير طبيعي، هيپومانيا و سايكوز كه ممكن است باعث محدود شن مقدار مصرف شوند، افسردگي، خواب‌آلودگي، سردرد برافروختگي ، تعريق ، خونريزي‌ دستگاه گوارش ونروپاتي محيطي از عواض جانبي دارو هستند.
تداخلات دارویی لوودوپا سی
مصرف توام اين دارو با هوشبر‌هاي استنشاقي مانند هالوتان با خطر آريتمي همراه است. مصرف توام اين دارو با داروهاي ضد افسردگي مهار كننده آنزيم مونوآمينواكسيداز ، مانند فورازوليدون و پروكاربازين، منجر به افزايش شديد فشار خون مي‌گردد. مصرف همزمان هالوپريدول، فنوتيازين‌ها و تيوگزانتين‌ها با لوودوپا ممكن است سبب آنتاگونيزه شدن اثرات لوودوپا شود.
هشدار ها لوودوپا سی
1. اين دارو نبايد رد پاركينسون ناشي از مصرف داروها استفاده شود.
2. در صورت وجود بيماري‌هاي ريوي، اولسرپپتيك، بيماري قلبي‌ـ‌عروقي ، گلوكوم با زاويه بسته، ملانوماي پوست يا بيماري رواني بايد با احتياط فراوان تجويز شود.
3. اين دارو در بيماران سالخورده و بيماراني كه به مدت طولاني سابقه بيماري پاركينسون دارند، ارزش اندكي دارد. چون اين افراد نمي‌توانند مقادير زياد دارو را كه بر بيماري آنها غلبه كند، تحمل كنند. همچنين در پاركينسون ناشي از بيماري‌هاي دژنراتيو مغزي نيز معمولاً به اين دارو پاسخ ايجاد نمي‌شود.
توصیه های دارویی لوودوپا سی
1. درمان با اين دارو را بايد با مقادير كم شروع نمود و به صورت تدريجي مقادير دارو افزايش داد(با فواصل 2 تا 3 روز). مقدار مصرف نهايي معمولاً بر اساس افزايش تحرك بيمار از يك طرف و عوارض جانبي محدود كننده داروی مصرف از طرف ديگر تعيين مي‌شود.
2. تهوع و استفراغ ندرتا باعث محدوديت در مقدار داروي دريافتي مي‌شوند. مصرف دارو بعد از غذا تحمل آن را بهتر مي كند.
3. در طول چند ماه اول درمان، اين دارو بهتر است همراه با غذا مصرف شود.
4. دوره درمان با این دارو بايد كامل شود. بدون مشورت با پزشك مصرف اين دارو نبايد قطع شود.
5. براي دستيابي به حداكثر اثر درماني، ممكن است چند هفته تا چند ماه وقت لازم باشد.
6. در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو به محض به ياد آوردن آن نوبت بايد مصرف شود، مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از 2 ساعت باقيمانده باشد. مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر گردد.
7. هنگام برخاستن از حالت خوابيده يا نشسته بايد احتياط نمود.