موارد مصرف داکاربازین

داکاربازین در درمان ملانوم بدخیم و لنفوهای هوچکینی به کار می رود و در درمان سارکوم های بافت نرم نیز مصرف شده است.
مکانیسم اثر داکاربازین
داکاربازین در چرخه سلولی به طور غیر اختصاصی عمل و ممکن است ساخت DNAوRNAرا مهار کند.
فارماکوکینتیک داکاربازین
داکاربازین به میزان کم از سد خونی- مغزی عبور می کند. متابولیسم دارو کبدی است. نیمه عمر دارو 5 ساعت است که در عیب کار کبد به 2/7 ساعت می رسد. 40 در صد داروی تزریق شده طی 6 ساعت از کلیه ها دفع می شود.
عوارض جانبی داکاربازین
کم خونی، آسیب بافتی و درد ورید محل تزریق، کاهش گلبول های سفید یا پلاکت های خون، آنافیلاکسی، مسمومیت کبدی، استئوماتیت، کاهش اشتها و تهوع و استفراغ از عوارض جانبی مهم و نسبتاً شایع دارو می باشند.
تداخلات دارویی داکاربازین
مصرف همزمان با داروهای مولد دیسکرازی خونی باعث تشدید عوارض جانبی دارو می شود. مصرف همزمان با داروهای القا کننده آنزیم های کبدی باعث کاهش اثرات دارو می شود.
هشدار ها داکاربازین
1- در صورت بروز کاهش سلول های خون درمان را قطع تا میزان لکوسیت ها و پلاکت ها به مقادیر قابل قبول برگردد( معمولاً یک هفته پس از قطع مصرف دارو به مقدار قابل قبول بر می گردد).
2- مواد حاصل از تجزیه محلول داکاربازین ( در اثر نور) ، ممکن است باعث بروز عوارض جانبی، سوزش و درد در ناحیه تزریق، تهوع، استفراغ و مسمویت کبدی شود.
توصیه های دارویی داکاربازین
دارو به صورت وریدی و ترجیحاً انفوزیون وریدی به کار می رود.