بیماری کرون (Crohns disease) یک بیماری التهابی روده است که در آن آسیب‌های التهابی در دیواره‌ی روده ایجاد می‌شود. این بیماری مزمن است و معمولاً در دو دوره‌ی سنی بیشتر ظاهر می‌شود؛ یکی بین 10 تا 30 سال و دیگری حوالی 60 سالگی و بعد از آن است. وقتی بیماری کرون آغاز می‌شود می‌تواند باعث علایم شوند که در تمام عمر می‌آیند و می‌روند.

در این بیماری هر بخشی از دستگاه گوارش می‌تواند مبتلا شود و التهاب تمام عکس ها برای بررسی علایم کرون، بررسی و تفسیر می شود. دوربین از طریق مدفوع شما دفع میشود. با وجود کپسول اندوسکوپی ممکن است لازم باشد همچنان کولونوسکوپی همراه با بیوپسی انجام شود.

¤ MRI: در این آزمایش به وسیله یک محیط مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویری از ارگانهای داخلی بدن بدست می آید. این آزمایش به صورت اختصاصی برای بررسی فیستول و یا بررسی روده کوچک مفید است.

¤ دابل بالن اندوسکوپی: برای انجام این تست از دستگاه اندوسکوپی بلندتری استفاده می شود که دستگاه اندوسکوپی معمولی قادر به دسترسی به آن مناطق نیست. این تکنیک زمانی کاربرد دارد که کپسول اندوسکوپی مساله غیر نرمالی را نشان می دهد اما تشخیص همچنان مبهم است.

¤ عکس برداری از روده کوچک: در این تست روده کوچک بررسی می شود که در کولونوسکوپی قابل بررسی نیست. ابتدا شما یک مایع حاوی باریم را می نوشید و پزشک بر اساس نیاز از سی تی اسکن و یا MRI استفاده می کند.

درمان بیماری کرون:

داروها به شکل مؤثری علایم بیماری کرون را بهبود می‌بخشند. اغلب این داروها به وسیله‌ی جلوگیری از التهاب روده عمل می‌کنند. مثلاً داروهایی که آمینوسالیسیلات نامیده‌ می‌شوند اولین داروهایی هستند که در درمان به کار می‌روند. ممکن است در موارد متوسط تا شدید بیماری کرون از داروهای کورتونی نیز استفاده شود.

آنتی‌بیوتیک‌ها نیز در درمان کرون کاربرد دارند و به از بین بردن باکتری‌ها در قسمتهای تحریک‌ شده‌ی روده و کاهش التهاب کمک می‌کنند. داروهای سرکوب کننده‌ی سیستم ایمنی نیز در برخی موارد خاص به کار می‌روند ولی چون عوارض زیادی دارند،‌پزشک حتی‌المقدور از آنها استفاده نمی‌کند. داروهای دیگری نیز وجود دارند که به درمان کرون کمک می‌کنند و پزشک بسته به شرایط بیمار از آنها ممکن است استفاده نماید.

جــــــــــراحی نیز یک راهِ دیگر درمانی است. در جراحی برخی قسمت‌های روده برداشته می‌شوند. جراحی تنها در مواردی توصیه می‌شود که:

– انسداد روده به‌وجود آمده باشد.

– رغم درمان‌های دارویی صحیح، علایم پایدر مانده باشند.

– فیستول‌ها برخلاف درمان‌های دارویی بهبود نیابند.

رژیم غذایی در بیماری کرون:

رژیم غذایی نیز در درمان بیماری کرون مؤثر است. هر چند که از نظر علمی تأثیرِ هیچ نوع رژیم غذایی خاصی برای بیماری‌های التهابی روده، ثابت نشده است اما اغلب پزشکان معتقدند که بیمار خود می‌تواند بفهمد که چه غذاهایی تحریک کننده‌ی علایم بیماریِ آنها به خصوص در دوران تشدید بیماری است.

وقتی از غذاهایی که محرک علایم شماست پرهیز کنید، درمی‌یابید که نشانه‌هایی مانند دفع گاز روده‌ای، نفخ، درد شکمی، دل‌پیچه و اسهال بیشتر قابل کنترل می‌شوند. با کاهش این علایم شما به روده‌ی ملتهبِ خود فرصت می‌دهید که التیام یابد.

پرهیزهای غذایی در بیماری کرون شامل:

·هرگونه نوشیدنی الکلی

·کره، روغن، کره‌های گیاهی، سس مایونز

·نوشیدنی‌های گازدار

·قهوه، چای، شکلات

·پوسته‌ی ذرت

·محصولات لبنی (در صورت عدم تحمل لاکتوز)

·غذاهای چرب و سرخ کردنی‌ها

·غذاهای پرفیبر

·غذاهایی که تولید گاز و ایجاد نفخ می‌کنند (عدس، بنشن، لوبیاها، پیاز و انواع کلم)

·آجیل و دانه‌های خوراکی (کره‌ی بادام زمینی و کره‌ی دانه‌های دیگر)

·میوه‌های خام

·سبزی‌های خام

·گوشت قرمز

·غذاهای تند و پرادویه

·غلات سبوس‌دار و سبوس

پیشگیری از بیماری کرون:

هیچ راهی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد. اما شما باید از موقعیت‌هایی که به بدن شما آسیب می‌رسانند، ‌اجتناب کنید. در دوره‌های بی‌علامتی، یک رژیم غذایی مناسب و متعادل داشته باشید تا ویتامین‌ها و مواد مورد نیاز بدن‌تان تأمین شود. با این‌کار شما عوارض ناشی از تغذیه‌ی نامناسب مانند کم خونی و کاهش وزن را کاهش می‌دهید.

سیگار نکشید!

بیماری کرون می‌تواند خطر ابتلا به سرطانِ روده‌ی بزرگ را افزایش دهد. به منظور یافتنِ ضایعاتِ پیش‌سرطانی یا سرطان در مراحل اولیه‌ی آن؛ باید به شکل منظم تحت بررسی روده ی بزرگ باشید. باید به طور منظم کولونوسکوپی شوید. کولونوسکوپی باید هر یک تا دو سال، یک‌بار برای شما انجام شود.